sebze günlüğü 4

inanılmaz bir süpriz..

her sabah yaptığım gibi gözlerim yarı açık balkona çıktım yine.. bebeklerim nasıllar diye..

güneşin azlığı ve benim acemiliğimle o kadar yavaş büyüyorlardı ki.. çiçekleri üzerindeyken sonbahar gelecek diye düşünmeye başlamıştım.. ama oldu.. üç domates fidemin üzerinde beni süprizler bekliyordu.. güneşin azlığı ve bulunduğum sokağın "iklim koşullarını" gözönünde bulundurursak açıkçası ne zaman sulamam gerektiği konusunda bile bunca zamandır bir türlü emin olamadım..

tam da aklımda ve içimde kocaman değişimler yaşarken.. yepyeni hislerle cebelleşirken bu küçücük yeşil sebzeler bana nasıl da iyi geldi anlatamam..

"Çünkü Arabide aynı kökten gelen "hayret" ve "hayranlık" sözcükleri onların lügatında yoktu ve onlar mucizelere şaşmamak için ellerinden geleni yapıyorlardı. Nitekim, dünyanın döndüğüne en sonunda kafaları basınca bu kez de buna hayret etmekten vazgeçmişlerdi. Aynı şekilde onlar, düşlerini anlatanlara da kızıyorlardı. Çünkü düşler, onların gerçeklik duygularına aykırıydı. İşin kötüsü onlar, kendi gerçeklik duygularına gerçeğin ta kendisi diye bakıyorlar, aşina oldukları ve şaşırtıcı bulmadıkları herşeye gerçek diyorlardı. Oysa bu, gerçekdışı olanın tanımının ta kendisiydi. Çünkü Dünya'nın kendisi, bir mucize olarak, düşlerden katbe kat daha şaşırtıcı ve hayranlık uyandırıcıydı."

diyor İhsan Oktay Anar, Kitab-ül Hiyel'de.. Belki en iyi o anlatıyor..