bugün “dünyanın öbür ucuna gitsem sıkıntım geçmeyecek, beni uzaya fırlatmanız lazım” derken buldum kendimi.. dört duvar arasında duramaz oldum.. ayakkabı giymek bile can sıkıcı geliyor.. yalınayak dolaşasım var.. ya evde oturup kitap okuyayım ya da dışarlarda biryerlerde olayım istiyorum.. karnım acıkıyor ama canım birşey istemiyor mesela.. susuyorum, su almaya üşeniyorum, o kadar yani..
birşeyleri değiştiresim var.. kökten hem de.. bu sıkıntı dura dura geçer mi yoksa biryerleri sallayıp da mı geçer bilmiyorum.. hayırlısı demek lazım.. yakınmamak lazım.. bol su içip az konuşmak lazım..
hayırlısı..
*resim İzmir maceramızdan.. ben çekmemiştim galiba.. ama ben kurcaladım.. bugünlerde içime dolmasını istediğim sarı ışıktan ekledim biraz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder