19.01.2013

tarhana




















ben bu fotoğrafı daha önce kullanmıştım.. ama sitem darmadağın olduğundan bu fotoğrafa ait yazı da diğer iki senelik dertleşmelerim gibi uçtu gitti..

dün ÖtekiSinema'da "hayata anlam katan replikler" vardı.. aşağıdaki alıntı Dünyayı Kurtaran Adam'dan.. taa uzayda adamın aklına gelene bak sen..

bizim ailede tarhana yapan yok.. annem, teyzemler bilir ama tarhanamızı ailemizin başka bir üyesi Sevgi Abla yapar son bir kaç senedir.. ben bu yazıyı okuyunca düşündüm de Sevgi Abla bir gün elden ayaktan kesilse, hasta, yaşlı düşse.. o en sevdiğimiz tarhanayı bir daha yiyemeyeceğiz.. illa ki bulacağız bir yerlerden ama o sevdiğimiz tat bir daha hiç olmayacak..

benim hayatımdan böyle çıkıp giden tatlar var.. bazen oturup ağlayası geliyor insanın..

anneannemin yaptığı tost..

babamın yaptığı balık çorbası..

eniştemin yaptığı revani..

benim yemekle imtihanım olmaz.. bunlar acı kayıplar.. bir gün çocuğum olsa hiç Sevgi Abla'nın tarhanasını yememiş olacak mesela ya da babamın balık çorbasını..
anlatması çok güç.. ama sanırım herkesin hayatında vardır böyle şeyler.. anlamışsınızdır siz çoktan

“Merkeze duyuru; yükseliyorum.”
“Bende yükseliyorum Murat.”
“Korkarım bizi sonsuza kadar uyutacakları bir yere götürüyorlar!”

“Dünya’da en çok neyi özledin, Murat?”
“Anamın tarhana çorbasını…”