filmin afişi, filmin fragmanı, hakkında yazılanlar filmin ne kadar eğlenceli olduğunu ne yazık ki anlatmaya yetmiyor.. tabii benim anlattıklarım da yetmeyecek..biraz film hakkındaki yorumlara baktım.. genelde çok beğenip eğlenenler var benim gibi.. bir de filmde boşluklar olduğunu (göz doldurucu bir müzikal olmasaydı benim de takılıp keyfimin kaçacağını düşündüğüm boşluklar..) ve de saçma bir konu olduğunu düşünenler olmuş..
Pierce Brosnan'ı neredeyse ilk kez hayranlıkla izledim.. James Bond'un Sean Connery ile tarihe karıştığını düşünen ben, o bir kaşı her daim kalkık adamı hiç mi hiç hazetmezdim.. ta ki bu filmde kırışmış cildiyle yakın çekimlere müsade edip, elleri ceplerinde sesini son gücüne kadar zorlayıp şarkılar söylerken görene kadar..
Stellan Skarsgard ise nedendir bilmem, Taking Sides filmiyle öyle bir zihnime kazınmış ki.. Onu hep mutsuz göreceğim zannediyordum.. filmde izledikten sonra aklımdaki Stellan imajı sisler arasında silikleşti..
Meryl Streep'in yakın arkadaşı Tanya rolünde izlediğimiz Christine Baranski ise en hayretle izlediğim karakterlerden biriydi filmde.. Wikipedia'ya göre 56 yaşında olan bu muhteşem kadının hem görüntüsü, hem dansları bence filme nefis bir tat katmış..
en sona tabii ki Meryl Streep'i bıraktım.. nefis bir hanımefendi olan Meryl Streep filmde Donna rolünde pasaklı saçları, daimi telaşlı haliyle, kızını babasız büyütmüş ve 20 yaşındaki kızını evlendirmek üzere olan bir anneyi canlandırıyor.. Meryl Streep'i yalnız başına izlemek bile benim için çok büyük bir keyifti..
özellikle Sam (Pierce Brosnan) ve Donna (Meryl Streep) düeti olan S.O.S bence çok çok güzel olmuş.. tabii onun dışında şarkı söylerken denize atlayanlar, denizden karaya çıkıp şarkı söyleyenler.. ortalık cıvıl cıvıldı..
Donna'nın bir Yunan adasında kurduğu oteli ve ada da filme nefis bir hava katmış.. söylemeden edemeyeceğim, adanın bir çok yeri benim sevgili Vadi'me benziyordu, içim bir parça da buruktu bu yüzden..
uçma fikrinden hoşlanmam.. üç kez uçağa binmişliğim vardı ama hepsi ayrı felaket..